რთულია ეს ოხერი ცხოვრება?(!)

თქვენთვის ალბათ ნაცნობია მგავსი ფრაზები: ცხოვრება რთულია,  ისედაც რთულად მაქვს საქმე, ისედაც ეს,, ისედაც ის, ისედაც იმდენი საქმე მაქვს, ისედაც დაღლილი ვარ, გადავიღალე ყველაფრისგან, არავის ესმის ჩემი, არ მომწონს სამსახური, არ მომწონს მეგობარი, ნერვებს მიშლის შეყვარებული  და ა.შ.

ჩვენ თვითონ ვირთულებთ ცხოვრებას იმ დონემდე, რომ ვეღარ ვგრძნობთ თავს ბედნიერად. ჩვენ თვითონ ვსვამთ საკუთარ თავს ჩარჩოებში და მერე ვწუწუნებთ ამაზე. ჩვენ თვითონ ვქმნით პრობლემებს და მერე ვiფურთხებით: უბედურია ეს ცხოვრებაო.

ძალიან მიყვარს ეს ფრაზა:

გინდა იყო ბედნიერი? უბრალოდ იყავი!!!

ცხოვრება როგორც მოზაიკა

ცხოვრება შედგება მომენტებისაგან…

ზოგიერთი მომენტი დადებითია და ზოგიერთი უარყოფითი…

ზოგიერთი ცხოვრების ბოლომდე გამახსოვრდება და ზოგიერთი კი მეორე წამს გავიწყდება…

დადებითობა და უარყოფითობა შედარებითი ცნებაა და საკმაოდ სუბიექტურია. მაგრამ ეს სუბიექტურობა არ არის დამოკიდებული მხოლოდ ადამიანზე, არამედ სიტუაციაზეც კი….

ზოგიერთი უარყოფითი მომენტი გადადის დადებითში, უბრალოდ უარყოფითის დროს ადამიანი ამას ვერ აღიქვავს.

 

   

სუიციდი – happy/Sad End?!

შესავლის მაგვარი რაცხა: ამ პოსტში გამოთქმული აზრები სუბიექტურია , შესაბამისად არაჯანსაღ კრიტიკას და ლანძღვა/გინებას არ ექვემდებარება

სუიციდი – ვაჟკაცობა თუ ლაჩრობა

თვითმკვლელობა – ლაჩრობა

ზოგიერთისგან მსმენია, რომ საკუთარი თავის მოკვლა დიდი ვაჟკაცობაა და ბევრს ეს არ შეუძლია, სხვები ამბობენ, რომ ყველაზე დიდი ლაჩრობა, ზოგიერთისათვის სულ ერთია

ჩემი აზრით, სუიციდი პასუხისმგებლობისაგან თავის არიდებაა. ადამიანი, რომელსაც არ შეუძლია გაუმკლავდეს ამქვეყნიურ ცუდად ყოფნას, გასაჭირს (ფიზიკურს თუ ფსიქოლოგიურს) ცდილობს წავიდეს საიქიოში ანუ გაიქცეს.

ერთი წამით რომ დავფიქრდეთ: თუ ხართ მორწმუნე ე.ი გწამთ, რომ საიქიოში არსებობს ჯოჯოხეთი და სამოთხე, შესაბამისად, გეცოდინებათ, რომ სუიციდი ანუ თვითმკვლელობა ერთადერთი ცოდვაა, რომლის მონანიებასაც ადამიანი ვერ ასწრებს, ე.ი ხვდებით ჯოჯოხეთში , იქ კიდე (ნუ რამდენადაც გვარწმუნებენ) ჯოჯოხეთია (რა დეტალურად ავღწერე სიტუაცია). ანუ იქ, წესით,  უარესი სიტუაცია დაგვხვდებათ ვიდრე აქ ტოვებთ.

კიდევ რატომაა ლაჩრობა? წარმოიდგინეთ ადამიანი, რომელსაც კონფლიქტი მოუვიდა ვინმესთან და საკითხის გარჩევის მაგივრად სხვაგან გაიქცა. ძირითადად მასეთი ადამიანების ტიპაჟს მიეკუთვნებიან ისინი, ვისაც თავის მოკვლა შეუძლია.

მოდით ახლა შევხედოთ თვითმკვლელობას, როგოროც ვაჟკაცობას… ნუ  არ ვიცი, აი ყველანირად ვცდილობდი წარმომედგინა, რატომ უნდა იყოს თვითმკვლელობა ვაჟკაცობა. იმიტომ რომ ყველას ამის გაკეთება არ შეუძლია? იმიტომ რომ ბევრს არ შეუძლია საკუტარ თავზე ხელი აწიოს და საკუთარი ნებით დაასრულოს ცხოვრება როდესაც მოუნდება? ვერ ვხვდები, თუ შეგიძლიათ ამის დასაბუთება, გთხოვთ დამიწერეთ კომენტარებში და შემდეგ მივაბავ ამ პოსტს

დრო!!! დრო!!! დრო!!! დრო!!! დრო!!

წუთში 60 წამია, საათში 60 წუთია, დღე-ღამეში 24 საათია 🙂

წესით და რიგით, დრო ერთნაირი სისწრაფიდ მიდის, არ ჩერდება, ისარი ერთნაირი ინტერვალით გადაადგილდება, მაგრამ დროის ჩვენი აღქმა სხვადასხვანარია.

ყველას შეუმჩნევია, როდესაც გვჭირდება ცოტა მეტი დრო, ის რატომღაც ჩქარობს და ძალიან  სწრაფად გადის.როდესაც გვინდა, რომ სწრაფად გავიდეს – ანელებს ტემპს და  ძალიან იწელება

შეგიმჩნევიათ, დილაობით მაღვიძარის პირველსა და მეორე დარეკვის შუალედში თვლემისას დრო რა ნელა გადის? ეს დილის ყველაზე ტკბილი მომენტებია….

რა სწრაფად გადის დრო ძილის დროს. თან როდესაც არც არაფერი გესიზმრება.

რა სასტიკად სწრაფად გადის დრო გამოცდაზე, როდესაც ვრ ასწრებ საკითხის ბოლომდე ჩმოყალიბებას და დრო გეუბნება: ვერ მოასწრებ, ვერაო!

შიში ოხერია!!!

როდესაც ადამიანი ამბობს „არაფრის მეშინია“ – ის იტყუება, თან საკუთარ შიშს აღიარების შიშიც ემატება. შიში სისუსტესთან ასოციირდება და არავის სურს საკუთარი სისუსტის გამომჟღავნება. ამ ყველაფრის შედეგად საკუთარ შიშებს ვმალავთ და ზუსტად აქ ვუშვებთ შეცდომას…

შეგვიძლია გამოვყოთ შიშების ორი კატეგორია: სპონტანური და სიტუაციური. სპონტანურის დროს – ადამიანი შესაძლოა საერთოდ სხვა რამეზე ფიქრობდეს და ამ დროს უცაბედად და მოულოდნელად განვითარდეს შიშის გრძნობა. შესაძლებელია ვინმემ ან რამემ უცბად შეგაშინოთ,  თუმცა ამ შემთვევაში შიშის გრძნობა მალევე ქრება. სიტუაციური შიშის დროს –  შიშის სიმპტომები იწყება გარკვეული სიტუაციის არსებობის შემთხვევაში, მაგალითად.: თუ ადრე ადამიანს ძაღლმა უკბინა, შესაძლოა მას ძაღლის დანახვისას განუვითარდეს შიშის სიმპტომები.

ფსიქოპათის შეცდომები

ჩემმა ძვირფასმა გვირილამ დამთაგა ამ საინტერესო და მტკივნეულ თეგ–თამაშში. თვითონ თამაში აქსიომას წამოწყებულია. ძალიან მომეწონა თემა და თავისებურ აღსარებად შეგვიძლია ჩავთვალოთ.

ადამიანისთვის ძალიან ძნელია საკუთარი შეცდომების აღიარება, თან სახალხოდ, თან თქვას: კი, მე დამნაშვე ვარ.  ყველას არ შესწევს ამის ძალა.

დილით ვიჯექი, მივირთმევდი ყავას და ვფიქრობდი ამ ცხოვრებაზე , გასულ 24 წელიწადზე და ჩემს მეირ დაშვებულ შეცდომებზე.

რაზე ვნანობ?  ან  რას გამოვასწორებდი?

ფსიქოპათი და ფერები

ფერები…ფერები…

მითხარი, რომელი ფერი გიყვარს და გეტყვი ვინ ხარ შენ…

ამ პოსტის დასაწერად ძლივს მოვიკრიფე ძალები, მგონი ერთი კვირა ვწელავ. ხან მეზარება, ხან დრო არ მაქვს, ხან აზრები არ მომდის..არადა ტრანსპორტში მგზავრობისას  მინდება წერა, მაგრამ კომპიუტერთან მისვლისას ყველაფერი მავიწყდება..

კიდევ ერთი საინტერესო თეგ-თამაშია. დამთაგა Violet blogger-მა.  ადრე შეგპირდით, რომ ჩემს თავზე ნაკლებს ვისაუბრებდი, მაგრამ, საბედნიეროდ თუ სამწუხაროდ , ამჯერად გადავწყვიტე ამ პირობის დარღვევა.

მაშ ასე Let’s get it started

ჩვენ ნარკომანები ვართ! (ანუ სერიალები ჩვენს ცხოვრებაში)

XXI საუკუნე. თბილისი… ახალგაზრდობა მთელი დღეები საუბრობს ზებუნებრივ მოვლენებზე, ვიღაც დაკარგულ–გადაკარგულებზე, ელის ციხიდან პატიმრების გაქცევას, სწამთ ვამპირების და მოჩვენებების, მთელი გულით სჯერათ, რომ ერთ კოჭლ ექიმს შეუძლია ნებისმიერი დაავადების აღმოჩენა და განკურვნა….