რამდენი წელიწადი გავიდა და მაინც მახსოვხარ..
მახსოვს, როგორ მაწყნარებდი, თავზე ნაზად მეფერებოდი და ჩამჩურჩულებდი ტკბილ სიტყვებს
იცი, ზოგჯერ მარტოდ ყოფნისას ან ტირილის დროს – შენ მახსენდები
შენ მიცავდი მთელი სამყაროსგან, ყველასგან
შენ რომ არ გამოჩენილიყავი ჩემს ცხოვრებაში, ალბათ, ვინმე კრეტინს გადავეკიდებოდი/გადამეკიდებოდა და საბოლოოდ მომისპობდა ნერვულ სისტემას.
იცი, შენ პირველი ადამიანი იყავი, რომელზედაც ღიად ვუთხარი დედაჩემს – ეს ბიჭი მიყვარს!
მახსოვს , როგორ მითხარი “იმ ჰაერზეც კი ვეჭვიანობ, რომლითაც სუნთქავ”
გაუწონასწორებელი ფსიქოპათის ბლოგი 