დრო!!! დრო!!! დრო!!! დრო!!! დრო!!

წუთში 60 წამია, საათში 60 წუთია, დღე-ღამეში 24 საათია 🙂

წესით და რიგით, დრო ერთნაირი სისწრაფიდ მიდის, არ ჩერდება, ისარი ერთნაირი ინტერვალით გადაადგილდება, მაგრამ დროის ჩვენი აღქმა სხვადასხვანარია.

ყველას შეუმჩნევია, როდესაც გვჭირდება ცოტა მეტი დრო, ის რატომღაც ჩქარობს და ძალიან  სწრაფად გადის.როდესაც გვინდა, რომ სწრაფად გავიდეს – ანელებს ტემპს და  ძალიან იწელება

შეგიმჩნევიათ, დილაობით მაღვიძარის პირველსა და მეორე დარეკვის შუალედში თვლემისას დრო რა ნელა გადის? ეს დილის ყველაზე ტკბილი მომენტებია….

რა სწრაფად გადის დრო ძილის დროს. თან როდესაც არც არაფერი გესიზმრება.

რა სასტიკად სწრაფად გადის დრო გამოცდაზე, როდესაც ვრ ასწრებ საკითხის ბოლომდე ჩმოყალიბებას და დრო გეუბნება: ვერ მოასწრებ, ვერაო!

მოხუცი ფსიქოპათის მოგონებები (სანამ ცოცხალი ვარ…)

… 80 წლის ვარ (კი 80–ის, მეტის არა, მეტის არც მინდა ვიყო) ვწევარ ჩემს თბილ საწოლში,  საღამოა, ბინდდება.. საწოლის გარშემო  ჩემი შვილიშვილები და შვილთაშვილები (იყონ!!!) ჩამოსკუპებულან და თვალებდაჭყეტილები ელოდებიან ჩემი ხმის გაგონებას… მოხუცი ვარ, ძლივს ვლაპარაკობ, მაგრამ მაინც, მთელი გულით  მინდა გავუზიარო ჩემი ცხოვრების გამოცდილება და მოგონებები:

“…იცით?! 25 წლამდე ჩემს ცხოვრებაში ღირშესანიშნავი ისეთი არაფერი მომხდარა. მშვიდად და წყნარად ვცხოვრობდი თბილისში, მაგრამ  2011–მა  ჩემი ცხოვრება ძირფესვიანად შეცვალა. აქედან იწყება ჩემი უმშვენიერესი წლები და დროსტარება…”

დავძაბე გონება და მეხსიერება  და გავაგრძელე

რაც მინახავს ცხოვრებაში ანუ ჩემი მოგონებები

ეპიგრაფი: ჩვენში რომ დარჩეს ახლა ჩავინიშნე ბლოკნოტში, მოდი მეთქი დავწერ ერთ–ერთ პოსტს სახელწოდებით “ჩემი მოგონებები” და 1 საათიც არ გასულა და სანდრომ დამთაგა.

ჩემმა უძვირფასესმა მეგობარმა  (sun) – მა, გადმომცა ესტაფეტა და ახლა მინდა დავწერო ის, რაც ცხოვრებაში მინახავს და რაც ყველაზე მკაფიოდ დამამახსოვრდა .